De familie van Tarsila do Amaral, een van de grootste figuren van het modernisme in Brazilië, bevestigde de authenticiteit van een ongepubliceerd schilderij van de kunstenaar, bijna 100 jaar na zijn creatie. Het werk, gedateerd 1925, bleef tot voor kort onbekend, onthuld in een kleine galerij in het centrum van São Paulo, waarvan de exacte locatie om veiligheidsredenen vertrouwelijk wordt gehouden.

Het schilderij werd in april 2024 gepresenteerd tijdens een kunstbeurs in São Paulo, wat grote nieuwsgierigheid en twijfels opwekte over de herkomst ervan. Uit onderzoek bleek dat de oorspronkelijke eigenaar van het werk Mikael Abouij Naid was, een Libanees die in de jaren 1950 in Brazilië woonde, die het schilderij rechtstreeks van Tarsila verwierf als huwelijksgeschenk voor zijn vrouw, Beatriz Maluf.

Na de dood van Beatriz eind jaren 1970 werd het schilderij naar Libanon gebracht, waar het bleef tot 2023, toen de zoon van het echtpaar het terugbracht naar Brazilië.

Aanvankelijk zorgde de ontdekking van het schilderij voor onrust en onzekerheid over de echtheid ervan. Een gespecialiseerde commissie, geleid door de familie van Tarsila en met behulp van wetenschappelijke en technologische verificatiemethoden, concludeerde echter dat het werk echt is.

Het doek behoort tot de Pau Brasil-fase van Tarsila do Amaral, een periode waarin de kunstenaar Braziliaanse landschappen verkende, zowel stedelijk als landelijk, en enkele van de meest iconische stukken van het nationale modernisme creëerde. Het nieuwe werk, geïnspireerd op de boerderijen in het binnenland van São Paulo, voegt zich bij Tarsila’s erkende collectie als een mijlpaal van haar bijdrage aan de Braziliaanse kunst.

Tarsila do Amaral: Braziliaanse kunst

Tarsila do Amaral (1886-1973) was een van de centrale figuren van het Braziliaanse modernisme en viel op door haar schilderkunst en tekenkunst. Zijn meest iconische werk, “Abaporu”, uit 1928, heeft een diepe stempel gedrukt op de nationale kunst.

Hij nam deel aan de culturele vernieuwing van Brazilië in de jaren 1920, altijd op zoek naar het verheerlijken van de Braziliaanse identiteit. Hij maakte deel uit van de “Groep van Vijf”, samen met Anita Malfatti, Menotti del Picchia, Mário de Andrade en Oswald de Andrade, met wie hij de “Antropofagische” beweging lanceerde, de meest gedurfde van het modernisme.

Geboren in een rijke boerenfamilie in Capivari, in het binnenland van São Paulo, bracht Tarsila een deel van haar jeugd door op familieboerderijen. Hij studeerde in São Paulo en Barcelona, waar hij op 16-jarige leeftijd zijn eerste werk schilderde, “Heilig Hart van Jezus”.