Wetenschappers van de National Aeronautics and Space Administration (NASA) zijn erin geslaagd om via een supercomputer een video-illustratie te maken die laat zien hoe de ervaring van duiken en zweven en een zwart gat eruit zou zien.
Het materiaal verklaart verschillende versies van dezelfde situatie en probeert uiterst complexe concepten uit de natuurkunde te vertalen naar het gezichtsveld. Check it out:
De video is meer dan een simpele simulatie – hij is gemaakt op basis van specifieke berekeningen van een veelgeprezen paper in de wetenschappelijke gemeenschap. De simulatie richt zich op een superzwaar zwart gat, net als dat in het centrum van ons melkwegstelsel.
De camera, die de astronaut simuleert, werd ongeveer 400 miljoen mijl (640 miljoen kilometer) van het zwarte gat geplaatst, dat ongeveer 40 miljoen mijl breed is . Naarmate het dichterbij komt, begint de hete schijf van stof en gas die rond het zwarte gat wervelt zich uit te strekken en helderder en helderder te worden.
Het effect is vergelijkbaar met het geluid van een raceauto die bij het naderen wordt versterkt op basis van zijn snelheid.
Dan neemt de supercomputer het over en beginnen de sterren, de stofschijf en een band van fotonenringen te vervormen.
Omdat de
wetten van de algemene relativiteitstheorie niet van toepassing zijn op een zwart gat, is het moeilijk te voorspellen wat er met een lichaam zou gebeuren als het die ‘omgeving’ binnengaat. Recent onderzoek kan echter al wijzen op wat er met licht zou gebeuren.
“Mensen vragen uiteindelijk hoe het zou zijn om in een zwart gat te vallen, en het simuleren van deze moeilijk voor te stellen processen helpt me om de relativiteitstheorie te verbinden met echte gevolgen in het universum,” zegt Jeremy Schnittman, een astrofysicus bij NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland, die de visualisaties heeft gemaakt.
“Dus heb ik twee verschillende scenario’s gesimuleerd, een waarin een camera, in plaats van een astronaut, net de waarnemingshorizon mist en weer naar buiten wordt gestuwd, en een ander waarin het object de grens overschrijdt en zijn lot bezegelt”, zegt de astrofysicus.
Het project genereerde ongeveer 10 TB aan gegevens en duurde ongeveer 5 dagen om te voltooien – wat op een normale computer tien jaar zou duren.
Wil je op de hoogte blijven van het belangrijkste nieuws van de dag? Klik hier en word lid van ons WhatsApp-kanaal
